Mood: d'oh
Και μένα μου έτυχε να μου πουν,ως αστείο πόσο τους ενοχλούν οι κάμερες και το ζέπελιν. Έστω και για πλάκα. Όσοι το εννοούν μάλλον θέλουν να νιώσουν σημαντικότεροι απ'ότι είναι,αφού κανείς δεν ενδιαφέρεται σοβαρά για την προσωπική τους ζωή,όσον αφορά το κράτος ή τους Αμερικάνους.
Δυο σημεία όμως έχουν ενδιαφέρον:πρώτον το ότι οι κάμερες μπορούν να μειώσουν την εγκληματικότητα. Να αποτρέψουν βίαια εγκλήματα,να οδηγήσουν στους δράστες ή στην αθώωση πολιτών από σοβαρές κατηγορίες. Δεύτερον ότι ο κίνδυνος της παραβίασης της προσωπικής ζωής του πολίτη βρίσκεται όχι ψηλά,ούτε στη Γ.Α.Δ.Α. ούτε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού αλλά στο συμπολίτη του.
Με τόσες κάμερες,ακόμα και στα κινητά,με ψηφιακό εξοπλισμό για παρακολούθηση πρώτης ποιότητας σε φτηνή τιμή σε σούπερ-μαρκετ και με κίνητρα την περιέργεια ή πολύ πιο ύποπτα και ενοχλητικά η παραβίαση της προσωπικής ζωής είναι ένας πραγματικός κίνδυνος. Και οι ανοησίες των αριστερών αποπροσανατολίζουν.
Στα δικαστήρια χάνονται ατέλειωτες ώρες για την αναπαράσταση συνθηκών. Τι λέει ο αστυνομικός που ήταν παρών,ο μάρτυρας,ο κατηγορούμενος κ.ο.κ. Ακόμα κι ο καλύτερος δικαστής θα δυσκολευτεί να βγάλει άκρη. Αν μια κάμερα ήταν παρούσα,το πράγμα θα ταν απλούστατο και η δίκη θα τέλειωνε νωρίτερα και με μεγαλύτερη πεποίθηση της ορθής κρίσης .Βάλτε κάμερες παντού λέω εγώ και για να ικανοποιήσετε τους αριστερούς ξεκινήστε από τα περιπολικά,τις στολές των αστυνομικών και τις αίθουσες των αστυνομικών τμημάτων.
Την ίδια στιγμή η προσωπική ζωή του πολίτη εκπορνεύεται στα δικαστήρια. Να ξεκινήσω από μια βασική αλλά παράδοξη αρχή του Δικαίου και γενικότερα του Διαφωτισμού Στοιχεία που προκύπτουν παράνομα και ειδικά μετά από παραβίαση συνταγματικών δικαιωμάτων εξαιρούνται από οποιαδήποτε δικανική διαδικασία. Δεν γίνονται δεκτά δηλαδή και αγνοούνται κατά τη δικανική κρίση. Όπερ σημαίνει:Έχεις στοιχεία για σοβαρά εγκλήματα,είσαι βέβαιος για την ενοχή,τα στοιχεία όμως προέκυψαν με παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τι κάνεις?Τα εξαιρείς και αθωώνεις τον κατηγορούμενο για τον οποίο είσαι βέβαιος για την ενοχή του.
Συμβαίνει καθημερινά σε Ευρώπη και Αμερική και είναι νόμος του κράτους στην Ελλάδα. Δεν εφαρμόζεται όμως καθώς οι δικαστές ακολουθούν την αρχή ?έτερον εκάτερον?. Καταδικάζουν τον κατηγορούμενο και στη συνέχεια ?υποτίθεται? ότι ασχολούνται και με την παραβίαση του συντάγματος. Αν και συνήθως αν ο δράστης είναι αστυνομικός ή εισαγγελέας που παραβίασε ανθρώπινα δικαιώματα η υπόθεση συγκαλύπτεται. Αποτέλεσμα:ολόκληρος ο διωκτικός μηχανισμός έχει κίνητρο να παραβιάσει το σύνταγμα!
Αυτό με πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου ισχύει και για την παράνομη λήψη από κάμερα ή τηλέφωνο κατά παραβίαση της προσωπικής ζωής πολιτών. Πράγμα που σημαίνει ότι οποιαδήποτε καταγραφή από κάμερα ,παράνομη,αισχρή γίνεται αποδεκτή στο δικαστήριο. Την ίδια στιγμή μετά από στρεβλή ερμηνεία της ελευθερίας της έκφρασης μπορεί να βρεθεί σε όλα τα κανάλια χωρίς κανένα δισταγμό.
Μετά αναρωτιέστε γιατί ο κόσμος είναι επιφυλακτικός για την τοποθέτηση κάμερας ή του ζέπελιν στον ουρανό της Αθήνας?
Κλείνοντας βγαίνει ένα συμπέρασμα,στο οποίο έχουν καταλήξει σειρά ερμηνευτών της νεοελληνικής κοινωνίας με κορυφαίο το Νίκο Δήμου που σε αυτό το κείμενο του το αναλύει καταπληκτικά
ότι τα δεινά της καθημερινής ζωής του Νεοέλληνα βρίσκονται στο 190 αιώνα όταν η εκκλησία εμπόδισε την ανάπτυξη των αρχών του διαφωτισμού κατά το σχηματισμό του κράτους.